Eerste indrukken Bali Waste

Hallo allemaal,

Via internet, filmpjes en ervaringen van andere mensen hebben Yoko en ik voor het eerst kennis gemaakt met de milieuproblemen in Bali. Bergen afval op de foto’s, surfers in een golf van plastic en mensen die leven van al het afval zijn een aantal issues die waardig zijn om verder onderzocht te worden. Na een goede vliegreis en de eerste kennismaking met Denpasar zijn we zelf voor het eerst op onderzoek uitgegaan.
We hadden ervoor gekozen om de eerste kennismaking van het grote afvalprobleem op een luchtige manier te gaan doen, een dagje met lokale studenten op pad! In Nederland hadden we al contact gelegd met Gelgel die net boven Denpasar woont en hij zou ons zondagochtend oppikken bij ons hostel. Samen met een vriend kwamen ze aan op hun scooter. Het vervoersmiddel van Bali! Yoko bij Wusnu achterop en in bij Gelgel en samen hebben we door Denpasar gecrost. Tussendoor even gestopt bij een koffietentje en ronduit gepraat over de verschillende levens, school, werk en selfie’s. Vooral veel gelachen met af en toe serieuze praat als het over het afval ging. Gelgel heeft voor zijn Universiteit een studie gemaakt over de mapping van de oorsprong van het afval en heeft daar zelfs een A+ (10) voor gekregen dus heeft ons veel over dit onderwerp kunnen uitleggen.
Na deze koffiepauze hebben we met z’n vieren verder bekeken hoe het afval in de stad verspreid is en hebben Wusnu en Gelgel het afvalsysteem vanuit de scooter nog beter uit gelegd.
Na het gedeelte van de stad waar de local’s leven, zijn we naar het toeristische Kuta gereden. Dit is een surfparadijs waar het aan het strand vol staat met hotels en toeristische trekpleisters. En, waar het voor de toeristen altijd heel schoon wordt gemaakt. Wusnu werkt bij een discotheek dus kon ons wel het een en ander vertellen over het afvalbeleid van de toeristische sector. Het stand is redelijk schoon omdat het er aantrekkelijk uit moet zien voor toeristen. Echter wanneer de waterstromen fout staan beland het afval van de omringede eilanden gewoon op de stranden van Kuta waardoor men even hard aan het werk moet om alles voor 10.00 uur op te ruimen wanneer de eerste toeristen weer aan het stand gaan liggen.
Na een wandeling over het strand begon het even flink te regenen (van ongeveer oktober tot april is het regenseizoen in Bali) en moesten we noodgedrongen even schuilen bij een kokosnoot-tentje. Na een uurtje was de regen weer voorbij en werd het tijd voor het echte serieuze werk.
Gelgel en Wusnu hadden ons van te voren gewaarschuwd voor de enorme stank en daarom hadden nog maar even wat saté gehaald aan de kant van de weg om toch weer iets in onze maag te hebben.
Toen we eenmaal aangekomen waren bij de official dumpsite van Denpasar bleek dat dit een goede keuze was. Ik heb een paar keer flink moeten slikken van dat gene wat ik zag. Op internet en tv lijkt het erg, maar in werkelijkheid is het vreselijk om te zien dat mensen leven van ons afval. Naast de afvalberg van 15 meter hoogte en 25 hectare groot leven en werken vele mensen om de berg beetje bij beetje kleiner te maken of te zorgen dat het alsmaar opnieuw gebrachte afval goed verwerkt wordt. Ze roeien met de riemen die ze hebben en lachen en zwaaien zo veel mogelijk naar me als ik ze aankijk. Met hun Manchaster United, Totti en Engeland voetbalshirt proberen ze het beste ervan te maken. Nadat ik nog even achterom gezwaaid heb naar de lieve meisjes met hun jurkjes hebben we de stank van het afval weer achter ons gelaten en ons aangesloten aan de stank van de vele brommertjes. Ook Yoko en ik kregen even de kans om onze stuurkunsten te laten zien en een paar goede tips van onze nieuwe vrienden gekregen. Toen de avond spits weer toename hebben we toch weer plaatsgenomen op de achterkant van de scooter en hebben Gelgel en Wusnu ons weer veilig bij het hostel afgezet. Met een pak dropjes hebben we ze bedankt voor deze gezellige, interessante en innoverende dag en zijn we vanaf vandaag altijd welkom bij ze thuis.
Terug in het hotsel hebben we een snelle douche genomen en de foto’s van de dumpsite nog even bekeken omdat wat we gezien hadden zo onwerkelijk leek. 25 hectare met afval is zo ontzettend groot dat je gewoon niet weet waar te beginnen. Een hele grote uitdaging dus!
Na het bezoek aan de dumpsite hebben we daarom nog heel de avond nagedacht over ideeën en opstartpunten maar uiteindelijk heeft de warmte ons toch nog in slaap weten te brengen en hebben we tijdens onze slaap al deze informatie proberen te verwerken.
De volgende dag zouden we met Muriel Ydo (een Nederlandse die al 26 jaar in Bali woont en zich inzet voor alles omtrent duurzaamheid) op pad gaan om nog meer inzichten te krijgen en samen te brainstormen over oplossingen.
Hierover later meer maar voor nu Selamat Malan!

Ik ga dromen over de glimlachende gezichtjes van de jongetjes en meisjes uit Denparsar.

Elsemiek

Ps. Zie de foto’s op Facebook (Bali Waste) en Twitter (@BaliWaste).